www.ikmaakmezorgen.nl

Provinciale Zeeuwse Courant, 18 september 2006

ZMF gaat ook in ontpolderingszaak voorbij aan belangen van anderen

Zeeland natuurlijk doodgeknuffeld

Scheidend Commissaris van de Koningin Wim van Gelder heeft een boodschap voor alle Zeeuwen. Niet zozeer vanwege zijn vertrek, maar vanuit zijn bij diverse gelegenheden geventileerde overtuiging dat 'de Zeeuwen veel meer kansen moeten oppakken, die nieuwe getij dennatuur biedt en niet, zoals vanouds het water alleen maar als een bedreiging zien. Goed omgaan met het water, betekent meeliften met natuurlijke processen'.

door Johan Robesin

De opening in mei van het museum 'Terra Maris', grepen Van Gelder en wijlen PvdA-gedeputeerde M. Kramer aan om bij het Zeeuwse publiek meer begrip te vragen voor het omstreden ontpolderingspro-ject, waarbij nieuwe getij dennatuur wordt gecombineerd met 'andere belangen'.

Historische publicaties werden aangehaald om de Zeeuwen aan het verstand te praten, dat zij zich veel te veel laten leiden door hun watervrees. Het siert Van Gelder dat hij zich verdiept heeft in de ervaringen van onze voorouders in de Gouden Eeuw. De Zeeuwen ontpopten zich nadien volgens Van Gelder te veel als landrotten. 'Grondgebonden' noemt hij dat; ze zijn het water steeds meer gaan zien als bedreiging. Jammer dat de commissaris bij zijn visitatie aan het museum niet boeken als De Ramp en De Zeeuwse Geschiedenis van Kees Slager op zak had. Waarschijnlijk heeft hij ze wel gelezen, maar was een verwijzing naar de inhoud minder opportuun op dat moment. Een sterk verzet tegen het teruggeven van een aantal prachtige polders in Zeeland heeft primair niets te maken met watervrees.
Het is overbodig om in dit verband nog maar eens alle gerechtvaardigde argumenten tegen ontpoldering op te sommen. De Zeeuw en het water weten wat ze aan elkaar hebben. Het betreurde overlijden van gedeputeerde Kramer heeft Van Gelder in zijn ijver om Zeeuwen over de ontpolderingsstreep te trekken zeker niet in een isolement geplaatst. Hij mag zich gesteund weten en aangemoedigd door een stevige groenblauwe lobby, die zich als een luis behaaglijk in de Zeeuwse bestuurs-pels heeft genesteld en daar ruim van voedsel (subsidie) wordt voorzien om zodanig te gedijen, dat opponenten van ontpoldering in ruil voor nieuwe natuur venijnig worden gebeten.
Om enig misverstand te vermijden, moge op voorhand onderlijnd zijn, dat diverse natuurbewegingen in Zeeland al een reeks van jaren goed werk verrichten en op sympathieke wijze de natuurlijkheid van Zeeland een dienst bewijzen. Al die mensen, veelal in hun vrije tijd en zonder enig financieel belang, aan het werk laten zich niet makkelijk 'abonneren' op juridische pendels tussen Zeeland en de Raad van State. Gezond overleg met instanties en beleidsmakers staat doorgaans voorop. Natuur is in Zeeland in ruime mate aanwezig en als zodanig een belangrijk gegeven. Denk maar aan recreatie en toerisme. Zeeland is een rijke provincie en daar moeten we met z'n allen zuinig op zijn. En dat zijn we ook, overheid én burger. De meeste Zeeuwen (zeker tweederde deel) stelt zich dan ook fel op tegen plannen om met rijke natuur gezegende poldergebieden bloot te stellen aan 'nieuwe watersnood'. Voor de unieke natuur die daar dan verloren zal gaan is geen compensatie geregeld, nog los van het leed dat op deze plekken worden veroorzaakt.
Logisch dat men zich mateloos ergert aan het eigenzinnige gedram en de manipulaties van een instituut als de ZMF, die in haar denken en doen de rationele zorg voor natuur en milieu (rekening houdend met economische en maatschappelijke belangen) verre is ontstegen. Luis in de pels? Klopt.

Elitebestuurslaag

De ZMF manifesteert zich als een elitebestuurslaag, die handenvol gemeenschapsgeld kost, zich laat betalen om beleid van de bestuurders die gekozen zijn, vierkant voor de voeten te lopen. Met de nagels in het gelijk. Gretig dreigend met juridische stappen als visies van anderen niet stroken met die van de ZMF. Zogenaamd altijd in een overlegtraject, maar intussen... Dikwijls ook vóór de muziek uit lopend waar het gaat om interpretaties van wet- en regelgeving op het gebied van natuur en milieu. Onverschillig voor catastrofes (mossel- en kokkelbranche), die daarvan het gevolg (kunnen) zijn. De ZMF doet of ze begrip heeft voor de problemen, zegt mee te werken aan het zoeken naar oplossingen-op-termijn, maar gunt haar aanvalsdoelen niet de tijd om die oplossingen (innovaties) waar te kunnen maken. Men doet schamper over geuite emoties, verlies aan economische kracht en werkgelegenheid. Er zou in Zeeland geen 600 hectare kostbaar akkerland teruggegeven moeten worden aan de natuur, maar 3000. Dat vindt de ZMF!
Nog steeds klinkt in woord en geschrift de afwijzing van deze hele gang van zaken in felle bewoordingen door. Dikwijls omkleed met interessante en steekhoudende argumenten. Zeer velen hopen dat het Zeeuwse provinciebestuur en Tweede Kamer terugkomen op hun al te voortvarend uitgezet beleid. In Zeeland is de laatste jaren voor miljarden uitgegeven aan natuurprojecten. Voorbeeld is Schouwen-Duiveland. Binnendijks is meer dan 1000 hectare onder water gezet, hetgeen betekent dat grond voor eeuwig ongeschikt is gemaakt voor de landbouw. Kosten: 275.000 euro per hectare voor natte natuur. Kostbare landbouwgronden, die, gelet op de technologische ontwikkelingen, volop kunnen produceren voor de biobrand-stoffenindus-trie, worden onder water gezet ten koste van kapitale uitgaven. De desastreuze 'verdiensten' van de groenblauwe lobby vragen de meest kritische aandacht. Het zal duidelijk zijn dat toekomstige generaties voor deze verspilling de rekening gepresenteerd zullen krijgen.


Johan Robesin is lijsttrekker voor de Partij voor Zeeland (PvZ)