26-11-2003 GOES - Natuurcompensatie is geen vrijblijvende aangelegenheid. Dat blijkt volgens de Vereniging Natuurmonumenten uit de scherpe veroordeling door de Europese Commisie van de gebrekkige wijze waarop Nederland de compensatie bij de tweede verdieping van de Westerschelde regelt.
Appels
De enig juiste manier om gelijkwaardige natuur te compenseren, is het teruggeven van binnendijks land aan het water (ontpolderen), zo is Nuvelstijn het met de commissie eens. ,,We hebben vaak gezien dat bij compensatie andere, minder bijzondere natuurwaarden worden teruggebracht. Je levert peren in en krijgt appels terug.''
Hij onderstreept dat de Europese Commissie helder is: je moet dezelfde natuurwaarden en leefgebieden tot ontwikkeling brengen. ,,Je kunt dus niet, zoals bij IJburg in Amsterdam is gebeurd, deels op land goedmaken wat je kwijt bent geraakt door te bouwen in een ondiep zoetwatermeer. Het betekent dat je ook niet zomaar agrarisch natuurbeheer als compensatie kunt inzetten. Weidevogels zijn geen vervanging voor moerasvogels.''
Q.Smeele, medewerker voor Zeeland van Natuurmonumenten, constateert dat de commissie geen begrip heeft voor het argument dat er in Zeeland onvoldoende draagvlak is voor ontpolderen. Voordat een natuurgebied wordt aangetast, moeten er concrete maatregelen liggen voor compensatie. ,,Het kan niet zo zijn dat er alleen maar voorstellen liggen, waarvan de uitvoering later strandt op weerstand bij het grote publiek of omdat er onvoldoende grondeigenaren zijn die hun grond willen verkopen.''
Het Rijk heeft afspraken gemaakt met Vlaanderen over de verdieping, betoogt Smeele. ,,Die zijn zelfs wettelijk vastgelegd. Dan moet je niet voor de natuurcompensatie weglopen.'' Hij vindt dat de overheid duidelijk moet maken dat de veiligheid bij ontpolderen absoluut niet in het geding is. ,,Het Rijk moet de voorwaarden voor ontpoldering scheppen, zonder de samenleving te bruuskeren.''
Retour Startpagina
Retour Krantenartikelen
Retour Ikmaakmezorgen-artikelen